فولکلور مازندران

من شه پیر ننای دور بگردم، مه دل چه بی قراره

کمر بیه دلای دور بگردم، مه دل چه بی قراره

شه اون صبح روجای دور بگردم، مه دل چه بی قراره

ونه سرخ عصای دور بگردم، مه دل چه بی قراره

مه دل چه بی قراره، به عشق جان ماره

ونه چشم انتظاره

ادامه مطلب

اشون باختبیما من بدیمه خو، لفور صحرای دور

امه دشت و لته روخنه او، لفور صحرای دور

ویشار بیمه بدیمه هسه درو،لفور صحرای دور

امه لت و لتکا بیه زیر او،لفور صحرای دور

لفور صحرای دور، ممرض و توسکای دور

کوکی چه چه زنه افرای بالا،گنه چتی بیه محله صفا

ادامه مطلب

آق ننه ته مره کلاغ هاکردی

نوده محله ره یلاق هاکردی

آق ننه دریا او دره، مه دل آرزو دره

مگر جای دیگر سراغ هاکردی

مه دل مثل راغون داغ هاکردی

آق ننه دریا او دره، مه دل آرزو دره

دل من کوره آهنگریه

مه سینه پایمال آهنگریه

آق ننه دریا او دره، مه دل آرزو دره

عجب سر بکشیمه ته کام تلخه

نصیبم رنج و درد دیگریه

آق ننه دریا او دره، مه دل آرزو دره

به نظر من زیباترین کلمه مازندرانی "بِلاره" هست!

قطعا مازندرانی ها از مادرها و مادربزرگهایشان این عبارت را زیاد شنیده اند: "ته بلاره"

این کلمه در حالت کلی به معنای "فدایت شوم" یا "قربانت شوم" میباشد و به نظر من نوعی نوازش عاشقانه مازندرانی است.

حدس میزنم بلاره از مشتقات کلمه "بلا"ست. به معنای بلا! یعنی درد و بلاهات برای من.

همانطور که گفتم در نوازش های مازندرانی، در مویه هایشان به شدت از این واژه استفاده میشود. اما به همان اندازه در اشعار مازندرانی این کلمه را ملاقات میکنیم.

ادامه مطلب

خدا مه ره بانو ونه، برف سر کو ونه

خدا مه ره بانو ونه، شلوار تا ذانو ونه

پنج زاری پول بیمه، آبی بییمه بانوجان

نخواسته دل من راضی بییمه بانو جان

نخواسته دل من دارنه حکایت بانو جان

از دست شه جان مار دارمه شکایت بانوجان

خدا مه ره بانو ونه، برف سر کو ونه

خدا مه ره بانو ونه، شلوار تا ذانو ونه

ادامه مطلب

زندون در بلنده باز نوونه

شعر و غزل بدون ساز نوونه

نامردِ رفقِ دل راز نوونه

زندون در بلند و باز نوونه

اره زندونیمه بی ملاقاتیمه

اره زندونیمه حکم ابدیمه

ته ره گمه جان رفق "."مه

قلم مه دست بلند مه دل فراوون

نامه نویسمه روی تخت زندون

مه دل پر درده آهای عاشقون

عجب دلی داشتا بیچاره مجنون

اره زندونیمه بی ملاقاتیمه

اره زندونیمه حکم ابدیمه

ته ره گمه جان رفق "."مه

غریب ولایت منزل هاکنم، مه گلنسا درنه

ته قلیون ره شه همدم هاکنم، مه گلنسا درنه

تنباکو شیرازی ره نرم هاکنم، مه گلنسا درنه

بکشم غم دلم ره کم هاکنم، مه گلنسا درنه

جان مه گلنسا درنه، بلند بالا درنه، قشنگ کیجا درنه

تا که من و ثمن قرار دووشیم، مه گلنسا درنه

تا که خرابه کنار دووشیم، مه گلنسا درنه

سردی بورده امه رنگ و رو ره، مه گلنسا درنه

تا که انتظار بهار دووشیم، مه گلنسا درنه

جان مه گلنسا درنه، بلند بالا درنه، قشنگ کیجا درنه

مه دل ره غم بییته غم بییته، درد و دل بلاره

افرا دار بیمه و بییمه پیته، درد و دل بلاره

مه دل ره ناله همدم بییته، درد و دل بلاره

بورم سرکو بوارم ابر واری، درد و دل بلاره

کجه بورم ته چش ره نم بییته، درد و دل بلاره

مسلمانون مه دل به فکر یاره، درد و دل بلاره

مه دل شو تا صواحی بی قراره، درد و دل بلاره

غم و غرصه مه دل سر سواره، درد و دل بلاره

غرصه دارمبه من خروار به خروار، درد و دل بلاره

غرصه انه مه دل قطار به قطار، درد و دل بلاره

نماشون که بونه پر کشنه دل

انه ته محله سر کشنه دل

برو انده نکنیم دل و اون دل

بونه مره جاهلی کنج شه دل

نماشون یکی از پرکاربردترین کلمه های شعر مازندرانی است، چون همه اتفاقات غمگین و تلخ احتمالاً در نماشون اتفاق میافتند.

نماشون در لغت به معنای غروب است وقتی که خورشید شیفتشو تموم میکنه و به ماه تحویل میده. به نظر خودم بازی زیبایی داره با کلمات، نماشون یعنی وقتی که نما میره.

نماشون آنقدر در شعر مازندرانی غمگین است که شاید ده ها شعر با آن شروع میشود، یکجا شاعر با آمدن غروب دلتنگ میشود و ناله میکند

نماشون صحرا مه ونگ ونگه

غروب شد و در صحرا صدای ناله و فریاد من است .

گاهی شاعر آنرا به پایان امید و انتظار تعبیر میکند

نماشون شو بیئه ته نموئی

غروب تبدیل به شب شد و تو نیامدی .

و غمگین تری قسمت نماشون آنجاست که شاعر گفت

نماشون صحرا نرم نرم وارش

غروب شده و در صحرا نرم نرم باران میبارد 

ونوشه گل بن، لیلی جانا خنده نکنده، لیلی جانا خنده نکنده

ته بوردن جا ممرض، لیلی جانا خشک هایته داره، لیلی جانا خشک هایته داره

گندم شه گیشه ره، لیلی جانا شونه نکنده، لیلی جانا شونه نکنده

برو برو بهار وارش

لیلی جانا راه دره مه چش

ته که دنیبی من بیبمه مریض

مه ره بوردنه تهران و تبریز

خدا دونه درمون بونه مه مریض

اگه مه یار مه ره ونگ هاده عزیز

ترجمه

تو که نبودی مریض شدم، من را برای معالجه به تهران و تبریز بردند

خدا میدونه مریضی من درمان میشود اگر من را عزیزم صدا بزنی

خدایا سمت کوه بورم یا دریا

کجه قرار بیرم مه دل بوه وا

اگه دوه مه دور تار و لله وا

مه تن اینجه درا مه دل با کیجا

حال و هوا داشته نرگس بانو

چشم جلا داشته نرگس بانو

قد رعنا داشته نرگس بانو

امر خدا داشته نرگس بانو

مهر و وفا داشته نرگس بانو

چنده من هارشم این دار و اون دار

از دست عاشقی دل دارمه نخار

الهی بمیره دشمن برار

مه قسمت نیبو خرابه کنار

حال و هوا داشته نرگس بانو

چشم جلا داشته نرگس بانو

چادر سیا داشته نرگس بانو

امر خدا داشته نرگس بانو

مهر و وفا داشته نرگس بانو

درد دل منه ندومه چیه

خدا دونه وه درد عاشقیه

همه گونه که وه عاشق کیه

عاشق کسی که خیلی مشتیه

هوا میها داشته نرگس بانو

مخمل قوا داشته نرگس بانو

دستبند طلا داشته نرگس بانو

امرخدا داشته نرگس بانو

مهر و وفا داشته نرگس بانو

پیرمردی ته همدم پیر

ناله سر دوره شنی بیه میشکا

ته سرپیش بیبو تلای ونگه وا

ته دست بزوئه پینه پیر مردی

ته سرنوشت همینه پیرمردی

با هیچکس ناینی کینه پیرمردی

استغفار و صلوات ورد زبون

علی و ممد و حسن وچه نوم

شمه اعتقاد دور پیر مردی

ناشتنی سواد دور پیرمردی

ته وون غریب جا پیرمردی

پسر زن ورنه سوا پیرمردی

ته رفق پیر پیرمردی

بخاری ره تش هاکن با لله وا

مهمون کلسی تا صواش گوگزا

نهار نفت کاکه نیم دونه پلا

پیر ادم نوونه سرد پیرمردی

وچه تا بووشن گت پیرمردی

ته ره هاکنن خدمت پیرمردی

حاجی و کبلایی بوو جان پر

وچون جار و زی بوو جان پر

با ته دعا وچون خرنه نون سر

بمو اذان صدا پیرمردی

نماز خونی با دعا پیرمردی

گنی بوریم کربلا پیرمردی

مسلمونون مه ره انا ندومه چیه

قبولی مه دل آنا ندومه چیه

قبولی مه دل آنا مردم کیجا

کیجا مه ره خانه آنا شما ره چیه

شی دل درد قربون

شی دل تنگ قربون

مست بلبل بیمه آنا لال بیما لال

مه ره گول بزوئئ  آنا بکشی شه دنبال

سر پول چوبی آنا من دارمه قرار

نا راهی پیش دارمه آنا راهی فرار

مه همدم چن تا کرکا چینکاعه 
وشونه ونگ و وا مه دلبخاعه
نا یار دارمه ، نا مار دارمه ، نا خاخر
وشون نَوِن مه روزا ماه سیاعه

ترجمه: همدم من چند تا مرغ و جوجه است

سر و صدای انها برای من عزیز است

نه یاری دارم، نه مادری و نه خواهری

اگر اینها نباشند روزگار من سیاه میشود

خِنِه کَتِه ولی ؛ صاب خِنِه کوءه
لته لتکا ؛ دیگر بی سِکه سوءه
مله یِ دل ؛ مه دل ؛ مشت غمیره
جانِ پِر و ؛ مارِسّه ِ دل کَهوءه

ترجمه: خانه هست، اما صاحبخانه کجاست؟

باغ و باغچه دیگر صفا ندارد

دل روستا و دل من غمگین هستند

دلم برای پدر و مادرم تنگ است

امه محله شمه محله سامونه

امه ریکا شمه کیجا خواهونه

اگه خوانی دونی ونه نشونه

قد بلند بالا و لث لث راه شونه

امه محله شمه محله دیاره

امه ریکا شمه کیجای یاره

بورین و باوین ونه ننا ره

عاروس هاکنه و هاده اماره

ترجمه معنایی:

روستای ما به روستای شما مشرف است

پسری از روستای ما عاشق دختری از روستای شماست

اگر نشانه این پسر را میخواهید بدانید؛ قد بلندی دارد و آهسته آهسته راه میرود

روستای ما از روستای شما دیده میشود

پسری از روستای ما یار دختری از روستای شماست

بروید و به مادر دختر روستایتان بگویید که دخترش را عروس کند و به پسرک ما بدهد

ای دلا دل بزومه شه دل ره نارمه لیلا خانم

ای عمارت دکشیمها منزل ره نارمه لیلادخانم

عمارت دکشیما چوی خلیلی لیلا خانم

همه در وطن و من در غریبی لیلا خانم 

ای عزیزم ناله نکن ناله نکن لیلا خانم

منه بسوته دل ره پاره نکن لیلا خانم

منه بسوته دل گلاب شیشه لیلا خانم

گلاب شیشه ره ته ضایع نکن لیلا خانم

هی های برو های نشو بهار بلبل لیلا خانم

ته وسه خونما منزل به منزل لیلا خانم

مسلمانون مه ره با کارد بکوشین

مه گوشت ره بورین دهات بروشین

مه گوشت ره بورین دهات به دهات

همه ره کم هادین مه یار ره زیاد ;)

ترجمه معنایی: مسلمانان مرا قربانی کنید و گوشتم را روستا به روستا پخش کنید؛ از گوشتم به همه کم بدهید و به همه زیاد بدهید

یکی از تصنیف های زیبای مردمان سرزمین باران مازندران است، در مایه شور نواخته می شود و همانند منظومه طالبا دارای تم داستانی است که ریشه در داستانی عاشقانه و مضمونی افسانه ای دارد و بصورت تصنیف اجرا می شود.

و داستان آن از این قرار است:
در یکی از روستا های مازندران جوانی فقیر زندگی می کرد که چوپان قراری (روزمزد) گوسفندان اهالی محل بود. این جوان عموی ثروتمندی داشت که بیشتر گوسفندان نزد او برای عمویش بود.عمو برای اینکه هم برادر زاده فقیر را کمک کرده باشد و هم چوپان گلش در نزدیکی او باشد کلبه ای (اتاق) کوچکی در نزدیک خود به جوان داده بود تا در انجا زندگی کند. به تدریج جوان دل داده دختر عموی خویش، و دختر عمو هم عاشق او می شود. پدر دختر به دلیل فقر جوان با ازدواج آنها مخالفت می کرد و لذا بین این دو یار فاصله حکم فرما بود.
جوان در طول روز و یا همچنین هر غروب که از چرای گوسفندان به خانه برمی گشت با نوای لَلِه وای خود با دختر عمویش به دلدادگی می پرداخت. و بدین طریق دختر عمو کاملا با نوای لَلِه وا پسر عمویش آشنا بود. این رمز و راز بین آنها ادامه داشت، تا از قضا روزی ان به گله حمله ور شده و گله از وحشت پراکنده می شود، ان از چوپان می‌خواهند تا گله را یک جا گرد آورد، چوپان نی را به دست گرفته بر بلندی می رود تا در ظاهر گوسفندان را به آرامش فرا خواند ولی در واقع با نی خود شعر زیر را دمید. که به دختر عمویش این پیغام را برساند و به او تفهیم ‌کند که مورد حمله ان قرار گرفته است:

عامی دتر جان عامی دتر جان!  // دختر عمو جان، دختر عمو جان
های های // های های
گله ره بردن - رَمه ره بردن // گله رو بردن ، رمه رو بردن!
کاوی،بُور سریری، بَخته ره بردن // گوسفند بور و پروار رو بردن
رمه ره بردن، همه ره بردن // رمه رو بردن، همه رو بردن
عامی دتر جان! // دختر عموجان
گله ره بردن ، همه ره بردن // گله رو بردن، همه رو بردن
***
عامی دتر جان عامی دتر جان! // دختر عموجان دختر عموجان
های های // های های
چادر به سرکن // چادرت رو سرت کن
مله خور کن // محله رو خبر کن
سر و همسرون // به همه بگو
عامی پسرون // به پسرعموها بگو
همه خور کن // به همه خبر بده
همه خور کن

منبع: طرفداری

ته مله سنگتراشون

ته گیسو افشون افشون

اگه بوه صد تا خون

دیگر نمبه ته مله کیجا نمبه ته مله

خداوندا مه دل هوایی شونه، دیگر نمبه ته مله

مه یار امشو انا صواحی شونه، دیگر نمبه ته مله

الهی من صواحی ره نوینم، دیگر نمبه ته مله

بال به گردن جدایی ره نبینم، دیگر نمبه ته مله

ادامه مطلب

اتا یار بیتمه اونور مله

ونه دست دیئه هفت بند لله

چنده من بتجم سر بادونه

چنده من بکنم کلسی برمه

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

ذوبیده ره خو بیته

دو دست افتو بیته

بورده چشمه او بیته

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

کیجا ته هر ده دست طلا بگرده

کیجا ته وجود بی بلا بگرده

هرکی خوانه ته ره از من بیئره

وشونه عروسی عذا بگرده

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

ذوبیده ره خو بیته

دو دست افتو بیته

بورده چشمه او بیته

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

دلبرجان دست به چراغ بمو بیرون

مه ره بدیه یار بورده شه دالون

اتا زحمت بکش او دکن قلیون

امشو من بیمه ته عزیز مهمون

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

ذوبیده ره خو بیته

دو دست افتو بیته

بورده چشمه او بیته

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

دلبر بلاره چنده جوونه

تنگ نه شلوار و تنگ نامونه

من وه ره خواهمه وه می جموئه

گردن دست کیجا چنده نادونه

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

ذوبیده ره خو بیته

دو دست افتو بیته

بورده چشمه او بیته

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

مسلمانون مه ره یار طالع نیه

مه ره یار وفادار طالع نیه

اگر تله بهلم کل دنیا

مه ره اتا میشکا طالع نیه

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

ذوبیده ره خو بیته

دو دست افتو بیته

بورده چشمه او بیته

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

کیجا جان من اسیر ته ننامه

غلام زر خرین ته ببامه

ته هر دردی دارنی من ته دوامه

ته حموم شونی من ته سر رامه

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

ذوبیده ره خو بیته

دو دست افتو بیته

بورده چشمه او بیته

ذوبیده پاشو لا بنداز مه ره خو بیته

مه مار مره هدا غریب محله

هرکس بدیمه من هاکردمه گله

غریب محله ره من وطن ندومبه

غریب کیجا ره من محرم ندومبه

لَیلا لَیلا لَیلای دم ره بیرین، آ لیلا

مه دلبر و نازدار چم ره بیرین، آ لیلا

لَیلا لَیلا لَیلای دم ره بیرین،

لَیلا بمرده مار چشم ره بیرین

تلاونگ بزوئه آی روزه روزه

مه دلبر بورده امروز چند روزه

من بیم بواشم کیجا ته نومزه

شب خونمه نماز روز گیرمه روزه

ترجمه معنایی: صبح آمد و روز شد، دلبرم چند روزی رفته است و خبری از او ندارم

ای دختر اگر بیایم و نامزدت شوم؛ شب ها نماز می خوانم و روز ها روزه میگیرم.

اول بهارا فصل کشت و کارا، درشومبه روهارا، بمیره ننا

ته بابا تینارا بلاره ننا

قشنگ ته نوما، ته نوم ننه گوما، ملک مازرونا بمیره ننا

ملک مازرونا بلاره ددا

قاسم مه جوونا، خون دار مهمونا، بمیره خاتونا بلاره ددا

قصه چاشت و شوما بمیره ننا

افتاب شونه مارا، ستاره شمارا، ندارمه قرارا بمیره ننا

گله نوم بهارا، بلاره ددا

سر و همسرون مه ره نکنید سرکوب

شما شیر دارا من خشک هایته چو

شما ترنه مارا من فرامه گو

شما روز روشن من تاریک شو

های شما روز روشن من تاریک شو

ته نئی گله باغ تلی دگرده

ته نئی خار تن حلی دگرده

ته نئی سبزه ره خنده دنیه

ریشه ره ونگ جونده دنیه

پایین محله تا بالای محله

ته نئی آدم زنده دنیه

نماشونه صحرا نرم نرم وارون

تیرنگ بهاره تیکا مقوم

خرابه دکتمی راه بهیه کوم

مار بمیره داغ سیاوش نوم، سیاوش نوم

با آرزوی سلامتی خشروی مازندران، استاد خشرو

بهار بهیمو شونی شالیزار، معصومه بالا ملی

ته جلو دیی ته مار ته دنبال، معصومه بالا ملی

من دومه غریبی دل داری ناخار، معصومه بالا ملی

الهی بمیره کیجا تنه مار، معصومه بالا ملی

معصومه بالا ملی

برو دندون طلایی

مره زندون هدائی

امه بینج بنشا بیا نموئی

امه غصه کوفا بیا نموئی

امه دل انده تسه خو نداشته

ولیک دار روشا بیا نموئی

تا که تسه نماشونه هارشم

امه کله بچا بیا نموئی

خامه ساز و سما ره سر بئیرم

امه دتر ننا بیا نموئی

دیگه کجه ته خو ره من بوینم

تلمه مار دوشا بیا نموئی

همند سوز قوا بیا نموئی

ونوشه چشم به راه بیا نموئی

بمونستی کدیم منزل ندومبه

عاروس منگو دوشا بیا نموئی

ادامه مطلب

مه دل خوانه یکبار بهار بوینم آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

ککی ره بالای اس دار بوینم آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

سپیده بلبل ویشار بوینم آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

گمکرده دلبر ره یکبار بوینم آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

حوصله ندارم اسا دیگر بخونم آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

نویمه یاری که وه ور بخونم آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

یار بو که خنه نشین بویمه آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

انگشتر بیمه بی نگین بویمه آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

دیگر بهار بیمو من کو نشومه آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

دیگر جاده پری او نشومه آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

عشر گردن دینه کو نشومه آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

ویشکا خنی لمن لو نشومه آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

دس به تفنگ ته هیاهوی قربون آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

ته دست تفنگ برنوی قربون آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

سلام مه ره به مه یار برسن آ شکارچی شکارچی تو لث هاده شه خود ره نفس هاده

دل هادامه ته ور دئووه امونت، هی ربابه جان ته بلاره

نکن خیانت ای بی مروت، هی ربابه جان ته بلاره

نکنه بشکنی اون عهد و پیمون، هی ربابه جان ته بلاره

ته دامون گیرمه روز قیامت، هی ربابه جان ته بلاره

ته چش سرمه

تو نکن برمه

من ته ره ورمه آی ربابه جان ته بلاره

بلبل میشکا بخون بموئه بهار، هی ربابه جان ته بلاره

کوهی ره یاد بیمو کوه کوجه بار، هی ربابه جان ته بلاره

کوهی شوننه کوه با لب خنده، هی ربابه جان ته بلاره

نا دارنه کدورت نا غم و غرصه، هی ربابه جان ته بلاره

ته چش سرمه

ته نکن برمه

من ته ره ورمه، آی ربابه جان ته بلاره

باخت بیمه چی خار خو بدیمه، هی ربابه جان ته بلاره

با عزیز گرم گفتگو دیئمه، هی ربابه جان ته بلاره

چش وا هاکردمه عزیز دنی به، هی ربابه جان ته بلاره

بهشت و دوزخ ره یک شو بدیمه هی ربابه جان ته بلاره

ته چش سرمه

تو نکن برمه

من ته ره ورمه ، آی ربابه جان ته بلاره

ادامه مطلب

عصا ره دست های م بورم غریبون ماربمیره های مار بمیره

ناله بزنم من داغ شه جوون مار بمیره های مار بمیره

ارزو به دل مار بمیره

ته تن زیر گل مار بمیره

ته دست حنا مار بمیره

پاک نیه حتی مار بمیره

ماه اسمون عمه بمیره

کامیاب مهربون عمه بمیره

بی سر بی زبون عمه بمیره

نیشتبیمه نال سر بی سر و صدا 

در بزونه در واره بییه وا

باامه چه خبر بیه جان خدا 

بدیمه گننه کامیاب بمرده

پسر ته مامان بمیره تنه داغ ره نوینه

ای عجل نامرد بیتی مه جوون

و لباس دامادی همه بیه خون

ای خدایا سخت هسته داغ جوون

خدایا صبر هاده کل فامیلا

نرگس جار همند سر نزنی

تیر هاکرده کوتری پر نزنی

ته ماه تتی سوئی آرزویی

دل پرچم کر س سر نزنی

کندی دره هوا دره

گندم تاش هوا سیو میا ره

افتاب سوخنک رنده کنه

سرمست گل لاله خنده کنه

ته سه اشکوفنه اوشمک گل

ته خنده گل متار زنده کنه

کندی دره هوا دره

گندم تاش هوا سیو میا ره

هلی تتی بزو بهار درنه رعنا

اوجا نوج بزو ککی مار درنه

سبزه جمه کنده بیابون رعنا

چلچلا گردنه ایاره پیغوم رعنا

این دنگ سر اون دنگ سر رعنا جان رعنا

رعنا پش و من پشت سر رعنا جان رعنا

رعنا بیه قائمشهری رعنا جان رعنا

اشون دئه مه پلی رعنا جان رعنا

ته که دنی ستاره سو نکنه

ته که دنی ونوشه بو نکنه

ته دنی بیشه ره خنده دنیه

ته گویی آدم زنده دنیه

خسته دوش و بال جان پیر

مه دل قرار جان پیر 

سه پنج روز پونزده بیه ته نمویی

تیر ماه سیزده بیه ته نمویی

مه ره وعده هدایی سر خرمن

خرمن کر بزه بیه ته نمویی

خسته دوش و بال جان پیر

مه دل قرار جان پیر 

اگر صد تا جمه طلا دپوشم

میون دشمنون آقا بووشم

هزارون دستمره شه وسه دارم

مه دل خوانه که تی ور دووشم

خسته دوش و بال جان پیر

مه دل قرار جان پیر